फडणवीसांची जवळीकता सांगत काही लोक केवळ कंत्राटदार, बांधकाम व्यावसायिक आणि अधिकाऱ्यांच्या ‘अर्थकारणा’मुळे प्रचलित राहिले. मध्ये हळूहळू सर्वांचे कदम ‘बढ’ते गेले आणि अनेक असे ‘बढेकर’ राजकारणाच्या पटरीवरून सत्तेचे सोबती झाले. प्रचंड माया जमवते झाले, परंतु कोथरूडकरांचीच नव्हे तर पुणेकरांचीही त्यांची नाळ तुटत चालली हे नाकारता येणार नाही.
हा निवडणूकपूर्व हंगाम आहे आणि या हंगामामध्ये आपापल्या पक्ष बळकटीपासून ते समोरच्या पक्षाचे चारित्र्यहनन करण्याची संधी कोणीही सोडत नाही. अशा वातावरणामध्ये भारतीय जनता पक्षासमोर देखील फार मोठी आव्हाने उभी आहेत. पार्टी विथ डिफरन्स म्हणणाऱ्या या पक्षाने पुण्याच्या स्थानिक महानगरपालिकेपासून ते किरीट सोमय्या यांच्यापर्यंत अनेक डाग लावून घेतले आहेत. राष्ट्रवादीसोबत हातमिळवणी केल्यामुळे पुण्यातील नेत्यांचे खच्चीकरण होत असल्यापासून ते सेक्स स्कॅण्डलमध्ये गुंतलेल्या नेत्यांवरील आरोपांचे कोलित विरोधकांच्या हाती दिले आहे.
पुण्यामध्ये कसब्याच्या निवडणुकीनंतर आलेली मरगळ, त्यातही एका सर्वश्रुत आणि सर्वव्यापी नेत्याची दिसणारी उणीव या सगळ्या प्रकारामुळे वातावरण मळभलेले आहे. अशामध्ये आज पुणे शहर अध्यक्षपदाकरिता धीरज घाटे यांची नियुक्ती करून भारतीय जनता पक्षाला एकप्रकारे प्रतिमा सावरण्याचे काम केले आहे. त्यामुळे गेल्या दोन वर्षभरामध्ये भाजपचा हा निर्णय सर्वांत शहाणपणाचा निर्णय मानला पाहिजे. जगदीश मुळीक यांचे वजन पुणे शहरात भरभक्कम आहे. कार्यकर्त्यातील वजनापेक्षा भाजपच्या माजी मुख्यमंत्री, उपमुख्यमंत्री, तसेच गृहमंत्री अमित शहा यांच्या दरबारात त्यांचे जाणेयेणे असते. पुण्यात आल्यानंतरही अमित शहा त्यांच्या निवासस्थानी जातात.
या सगळ्या प्रभावाच्या कवचकुंडलांनी त्यांचे नेतृत्व अबाधित होते. त्यामुळे अशा व्यक्तीला दूर करण्याचे धारिष्ट भाजपने दाखवले. दुसरे मुरलीधर मोहोळ यांच्याबाबतदेखील नव्याने लॉबिंग केले जात आहे, परंतु त्यांचादेखील हाय प्रोफाइलपणा पुण्याच्या निवडणुकीत भाजपला विजयश्री प्राप्त करून देणार नाही, हेदेखील पक्षश्रेष्ठींना समजून चुकले आहेत. कंत्राटदार, बांधकाम व्यावसायिक, पोलीस खाते, महापालिकेतील कंत्राटी यांच्यावर जगणाऱ्या या भाजपच्या बांडगुळांना बाजूला काढून खऱ्या अर्थाने जनतेशी नाळ जोडलेल्या, रस्त्यावर राबणाऱ्या कार्यकर्त्याला आता पक्षाने न्याय दिला पाहिजे. याचे पर्व नूतन अध्यक्ष चंद्रशेखर बावनकुळे यांच्या नेतृत्वाखाली सुरू झाले आहे की काय, असे वाटते.
कसब्यामध्ये ब्राह्मण समाजाला गृहीत धरण्याचा एक फार मोठा फटका बसला आणि ब्राह्मण समाजाने भाजपला हा धडा शिकवला, परंतु ही चूक सुधारत असताना धीरज घाटे यांच्यासारख्या हिंदुत्ववादी आणि झोपडपट्टीमधील कार्यकर्त्यासाठी लढणाऱ्या नेतृत्वाला संधी देणे ही मोठी जमेची बाजू ठरेल. अनेक धनदांडग्यांना, लब्धप्रतिष्ठितांना, भांडवलदारांना दूर सारत एका सामान्य कार्यकर्त्याच्या गळ्यामध्ये ही माळ घालत असताना राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाची वाढत चाललेली नाराजी देखील कमी करण्याचा प्रयत्न भाजपने यानिमित्ताने केला आहे.
भाजपला सामान्य कार्यकर्त्यांनी खऱ्या अर्थाने ताकद दिली. रामभाऊ म्हाळगी, अण्णा जोशी, अरविंद लेले, गिरीश बापट अशी मोठी नावे सांगता येतील, ज्यांनी भाजपच्या धोरणात्मक पठडीमध्ये मोठे योगदान दिले. किंबहुना पुण्यामध्ये भाजपचे संस्कार रुजवण्यामध्ये आपली हयात घालवली. महापालिकेमध्ये यापाठीमागील महापौर, उपमहापौर आणि महत्त्वाच्या पदांवर बसलेल्या भाजपच्या नेतृत्वाने केलेली घाण, तसेच रिंग रोड, रस्त्यांची कामे, मेट्रो यासारख्या कामांना होत असणारा उशीर या सगळ्यामुळे पुणेकरांत एक रोष आहे. त्याला थोपवून पुन्हा एकदा सर्वसामान्यांचा कारभार करणारे पदाधिकारी आणि तसेच चित्र उभे करण्यासाठीचे काम संगठन उभे करण्यासाठी धीरज घाटे यांना कठोर परिश्रम घ्यावे लागतील.
घाटे यांच्यासोबत पिंपरी चिंचवडमध्ये शंकर जगताप हीदेखील अपेक्षित निवड होते. स्वर्गीय जगताप यांच्यानंतर निवडणुकीच्या कालावधीमध्ये शंकर जगताप यांना आश्वासन देण्यात आले होते. त्याप्रमाणे त्यांनी संयम राखला. यानिमित्ताने ब्राह्मण आणि ब्राह्मणेतर समाजाचा समतोल राखला गेला. अनेक अर्थाने या दोन्ही निवडी अत्यंत योग्य आहेत. या दोन्ही अध्यक्षांना पुढील कारकिर्दीसाठी शुभेच्छा!
